Vorig jaar heb ik me voor het laatst laten verleiden door het leeuwentemmerssyndroom. En daar ben ik allesbehalve trots op. Daarna heb ik dan ook het besluit genomen dat ik het niet meer doe: laten zien dat ik sterker, sneller en slimmer denk te zijn dan 600 kg angst. Dat ik als overwinnaar uit de strijd tussen mens en paard kom.

 

Omdat het geen eerlijke strijd is. En het sowieso helemaal geen strijd zou moeten zijn.

 

Je kent de spectaculaire plaatjes vast wel: steigerende paarden die het wit van hun ogen laten zien, bijvoorbeeld bij de trailer. Paarden die maar een ding willen: in volle galop WEG van dat enge ding. En dan die stoere trainer die ze er uiteindelijk, na een heleboel meer gesteiger, toch in krijgt.

 

Mak als een lammetje. En met een afwezige blik in hun ogen.

 

Ik heb me daar dus ook schuldig aan gemaakt. En het leverde fantastische voor- en na-filmpjes op. Man, wat voelde ik me stoer. Zo van: "Kijk mij eens? Ik ben dan wel niet zo groot, maar moet je eens zien wat ik met dit heftige paard klaarspeel!"

 

Niet meer. Ik ben er klaar mee.

 

Want tenzij een paard heeft geleerd dat steigeren DE manier is om iets engs als een trailer te vermijden (al is het maar een paar seconden, of maar een paar centimeter er vandaan), is het een signaal van gigantische angst.

 

Daarom heb ik de stelregel:

1 keer steigeren = kleine spanningssignalen gemist; kan gebeuren als je het paard nog niet kent.

2 keer steigeren = je gaat te snel, maak je stappen kleiner en stop met benaderen als je die kleine spanningssignalen ziet.

3 keer steigeren = vraag jezelf serieus af of je die kleine spanningssignalen echt niet gezien hebt, of dat je ze negeert.

 

Trailerladen is universiteitsniveau voor paarden. Alles komt hierin samen: grondwerk, schriktraining, van maatjes weg, vast staan, alleen zijn, balans en zelfvertrouwen. En dat moet je gewoon niet te snel willen doen omdat er een deadline nadert. Of omdat je geen tijd hebt. Of omdat het financieel niet zo lekker uitkomt. Dat is niet eerlijk tegenover je paard, geeft een hoog risico op frustratie bij jou en een gigantische druk op de eventuele trainer die je inhuurt om je paard en jou te helpen.

 

Neem de tijd die je paard nodig heeft, of zoek een andere manier.

 

Ja, ik kan het, die leeuw in paardenhuid temmen. Maar ik wil het niet meer. Want ik durf mezelf niet in de spiegel aan te kijken als ik het wel doe. Omdat ik weet dat ik de spanningssignalen van het paard dan negeer. Dat hij daarna niet "braaf" is, maar het opgegeven heeft. En dat hij geleerd heeft dat wat hij met zijn lichaamstaal wilde zeggen voor mij kennelijk onbelangrijk is, zodat ik hem in feite de mond heb gesnoerd.

 

Dat heeft geen enkel paard verdiend.

 

Hester Stasse, Very Important Horse - Betrouwbaar partnerschap met je paard en jezelf

PS: Ben jij op zoek naar iemand die gelooft in betrouwbaar partnerschap tussen jou en je paard? En die jou wil helpen om de band met je vierbenige maatje (nog verder) te versterken? Vind jij het niet meer dan logisch dat dat leerproces in het tempo gaat dat bij je paard en jou past? Dan hoor ik graag van je! Stuur me een berichtje* of app me (+31 6 8007 4489) om een gratis videobelafspraak te maken.

 

* Let op: mijn antwoord op je mail komt regelmatig bij de ongewenste berichten terecht; houd dus vooral even je spam-box in de gaten.