Very Important Horse

In het kader van #beentheredonethat, en speciaal voor de mensen die denken dat ik altijd zen ben (geweest) rond paarden. Tot een aantal jaar geleden had ik een drukke baan bij een groot internationaal bedrijf. Om te ontspannen ging ik naar de manege om paard te rijden, alleen kwam ik daar regelmatig allesbehalve relaxt vandaan. De reden? Mijn vierbenige manegemaatje Jerry (zie foto uit de oude doos 🙈) kon tijdens het borstelen geen seconde stilstaan, ging alvast wandelen als ik in het zadel wilde klimmen en luisterde maar half naar de signalen die ik met mijn benen en teugels gaf zodat de voltes eieren werden en ik de hoeken alleen van een afstandje zag. Resultaat was dat ik na een paar rondjes met stoom uit mijn oren in het zadel zat en die rotknol na de les briesend terug naar zijn box bracht. Waarbij ik degene was die brieste. 😤

Leuk hoor, dat paardrijden, lekker om te ontspannen. Not! 🤬

Onderdeel van het werk dat ik toen deed was dat ik de hele dag zat te vergaderen en rapporten in elkaar knutselde die uiteraard af moesten zijn voordat ik naar de manege ging. Waardoor ik al op het moment dat ik wegging wist dat het kielekiele zou worden of ik op tijd aan zou komen. Ik kleedde me snel even om in het toilet op mijn werk (wat me steevast interessante blikken van collega’s opleverde als ik vervolgens in vol ruiterornaat uit het wc-hokje kwam benen - overigens gaf dat me wel een soort van Superman-gevoel 💪😉). Achter het stuur op weg naar de manege propte ik een boterham achter mijn kiezen, terwijl ik me op volle kracht ergerde aan een of andere klungel die zijn auto tegen de achterbumper van zijn voorganger had “geparkeerd” en die daar nu met de bezitter van de andere auto midden op de weg over moesten staan discussiëren, waardoor er een ellenlange file ontstond. 🤯

Als ik dan uiteindelijk bij de manege was aangekomen, lukte het me bijna nooit om mijn werkdag en de rit naar de manege in mijn auto achter te laten. In plaats van dat ik van het borstelen genoot, stond ik mijn dag te overdenken en dan uiteraard vooral de dingen die minder lekker waren verlopen. Zodat ik als een bezetene Jerry's vacht stond te rossen. Dus ja, mijn spierspanning zal op dat moment hoog zijn geweest. Gokje: schouders opgetrokken tot aan mijn oren, witte knokkels, knieen op slot, op elkaar geklemde kaken, ademhaling gierend door mijn keel - echt het tegenovergestelde van zen. 😅

Met andere woorden, alles aan mijn stresskonijnenlichaam vertelde Jerry dat er een gevaar in de buurt was, alleen had hij geen idee wat voor gevaar dat was, want hij zag, hoorde of rook het zelf niet. En daarom maakte hij zichzelf vast klaar om te vluchten: hij bracht zijn hoofd en hals omhoog, speurde met wijdopen neusgaten en ogen, en met gespitste oren de omgeving af om te weten te komen uit welke richting hij het gevaar kon verwachten en begon rondjes te lopen in zijn box. Stel dat het gevaar opdook, dan was hij als eerste weg. OK, als ik de staldeur opendeed dan. Omdat Jerry daardoor niet rustig stil kon blijven staan, raakte ik geïrriteerd en zo kwamen we samen in een vicieuze cirkel terecht waarbij de spanning alleen maar toenam. 🤪

Geen wonder dat de kwaliteit van de door mij bedachte quality time voor de les teleurstellend laag was. Wat een gemiste kans, denk ik nu. Want als ik me bewust zou zijn gaan ontspannen, had het zo anders kunnen zijn. Als ik hem heel rustig was gaan borstelen in plaats van in de turbostand, hadden we allebei kunnen genieten. En dan waren die rijlessen misschien juist wel een en al ontspanning geweest. 🙈

Ik had het er al eens over dat het fijner is voor je paard, maar ook voor jezelf is het echt een aanrader om als je bij je paard bent, daar ook echt aanwezig te zijn. 😊🐴

Hoe? Door je aandacht compleet op je paard te focussen. Kijk naar zijn lichaamstaal, luister naar zijn geluiden, snuif zijn geur op, voel de structuur van zijn vacht, en registreer de plekken waar zijn huid kapot is, er bultjes zitten, of waar deze warmer of harder aanvoelt. Adem uit en ontspan. Dan wordt poetsen een oefening in mindfulness. Het mooie is dat je op deze manier een gezondheidscheck doet terwijl je zelf tot rust komt. Wondjes en bulten kunnen duiden op problemen met insecten of bijvoorbeeld een slecht passend zadel, warme en harde plekken op blokkades. Kan je eventueel professionele hulp inschakelen om daar iets aan te doen voordat er grotere problemen ontstaan. En voel je geen gekke dingen, des te beter natuurlijk. 😃

Dan ben jij in ieder geval lekker tot rust gekomen. En je paard ook, vermoed ik. 😊🐴

Kom jij weleens in de vicieuze spanningscirkel terecht? Wat doe je op zo'n moment? Leuk als je me daarover mailt!

Hester Stasse, Very Important Horse - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

PS: Is ontspanning wel "een dingetje" als jij bij je paard bent of gaat paardrijden? Bijvoorbeeld omdat je iets heftigs hebt meegemaakt met je huidige of vorige vierbenige maatje? In mijn programma "#blijmens - Mindset-Boost voor Paardenmensen" gaan we actief aan de slag met het loslaten van je negatieve spanning. We maken knuffeldieren van de beren op je weg, kijken naar wat jij tegen jezelf zegt waarmee je het jou en je paard onbewust een stuk moeilijker maakt en draaien dat om naar gedachten en acties die je weer plezier geven met je paard. Kijk even hier wanneer de volgende editie begint en reserveer gelijk je plek.