De tranen stonden in haar ogen. Vanwege een peesblessure mocht haar supersensibele merrie enkel stappen aan de hand. Alleen had deze chocoladekleurige dame daar een iets andere mening over. Ook al stond ze 24/7 buiten met een vierbenig maatje, zodra ze met haar mens in de bak kwam, ging ze AAN. Los, aan een leidtouw of aan de longe, dat maakte geen hoefbal uit; ze crosste steevast met piepende bandjes de bochten door en zette haar beste beentje nog even extra voor op de rechte stukken. 🐎

 

Zo van "Meep meep! Vrooooooaaaaaar!" 🌪

 

Compleet onbereikbaar was ze, totdat ze - na heel veel van die rondjes, echt heel veel - eindelijk uitgeraasd was. Waarna haar mens haar hinkepinkend maar met glimmende oogjes terug naar de wei kon brengen. Haar ondertussen bijzonder wanhopige mens dus.

 

Want zo ging die peesblessure natuurlijk nooit over. 😔

 

We zijn samen aan de slag gegaan met een combinatie van heel ruim opgezette slalomparcoursen en hersenwerkstationnetjes. Om de focus van de merrie te veranderen van "woohoo!" naar "aha!" Ofwel: van racen met het verstand op nul, naar in verbinding blijven met die tweebener die toch niet alleen voor de sier naast haar bleek te lopen.

 

Daarnaast hebben we een volumeknop geinstalleerd op de energie van de tweebenige vriendin van de merrie. Want die bleek even hard AAN te gaan in de bak als de merrie zelf, omdat ze het na een inspannende werkdag zo gigantisch leuk vond om iets met haar paardje te doen dat ze bijna uit elkaar spatte. Zo grappig hoe paarden en hun mensen vaak op elkaar lijken. Alleen zorgde dat bij deze combinatie voor een vicieuze (positieve) spanningscirkel die ze steeds verder van huis hielp. Dus gingen we gronden, deden we ademhalingsoefeningen en liepen we de spanningschecklist keer op keer op keer door, zodat ze leerde om niet gelijk van 0 naar 100 te schakelen, maar van 0 naar 0,5. Of 1. En weer terug. ⬆️⬇️

 

Het kostte ze allebei moeite, maar nadat we een paar keer samen hadden getraind, bleven de merrie en haar tweebenige vriendin steeds beter in connectie. Met een stapel handige tips en tricks in haar gereedschapskist koos de vrouw om zelf verder te oefenen.

 

Een maand of twee later was ik op stal voor een ander paard toen ik ze de bak in zag komen. Ik zwaaide niet al te enthousiast om te voorkomen dat ik een racepartij zou veroorzaken. Maar daar had ik niet voor hoeven vrezen, bleek al gauw. Ondanks dat er nog twee combinaties in de bak waren, bleven de merrie en haar vriendin in hun eigen bubbel. Ze stapte aan een losse lange lijn door het zand. Op cue versnelde en vertraagde ze, draafde ze ontspannen aan en maakte ze voltes. Volkomen in balans, synchroon met haar mens en helemaal in verbinding. 😍🐴

 

De tranen stonden in mijn ogen. 🥲

 

Van ontroering, blijdschap en plaatsvervangende trots. Wat hadden die twee veel bereikt de afgelopen tijd! Een schoolvoorbeeld van betrouwbaar partnerschap!

 

Ik heb netjes gewacht totdat ze hun training hadden afgerond en ze vervolgens compleet de hemel in geprezen. 😊🌟🐴

 

Hoe precies kan jij het energieniveau regelen van je paard en jou? Ik ben benieuwd!*

 

Hester Stasse, Very Important Horse - Betrouwbaar partnerschap met je paard en jezelf

PS: Wil jij dit ook? Stuur me een berichtje* om kennis te maken, dan vertel ik je hoe ik je kan helpen om de energie van jou en je paard beter te regelen.

* Let op: mijn antwoord op je mail komt regelmatig bij de ongewenste berichten terecht; houd dus vooral even je spam-box in de gaten.