"Zou dit ooit goed komen?" schoot het door Frida heen, terwijl ze haar merrie liet halthouden op het parkeerterrein bij stal. Trillend steeg ze af. "Zou ik ooit nog zo kunnen genieten van een buitenrit als voordat ik ze over de kop zag slaan?"

 

Haar beste vriendin Irina en diens ruin Waldemar hadden het er wonder boven wonder bijna zonder kleerscheuren vanaf gebracht. Irina's cap niet; die was dwars doormidden gebroken. Zodra haar hersenschudding was genezen en de osteopaat Waldemar had afgeholpen van de vastzittende spieren in zijn hals en schouders, zat Irina weer in het zadel. Met een splinternieuwe cap op haar hoofd en een triomfantelijke glimlach om haar lippen. Een paar weken later galoppeerden ze door de duinen.

 

Frida niet. Die durfde sinds het ongeluk enkel nog stapritjes te maken.

 

Vlakbij stal. "Dit is toch belachelijk?" zei ze tegen een stalgenote en ze smeet haar rijhandschoenen op de grond. "Wat ben ik nou voor lafaard; ik heb het alleen maar zien gebeuren! En Irina heeft nergens last van, dan moet ik toch ook gewoon kunnen buitenrijden zonder stress?"

 

Het is zo rot als het plezier van lekker samen met je paard door de natuur struinen je wordt afgenomen. Hoe gek het misschien ook klinkt, je hoeft zelf geen ongeluk te hebben gehad om spanning of angst op te bouwen voor of tijdens het rijden. Het zien gebeuren - of dat nou in het echt, op tv, in een boek, of in je hoofd is - kan genoeg zijn om de beren die tussen jou en ontspannen buitenritten in staan te laten uitgroeien tot T-rex-formaat. Je brein maakt namelijk geen verschil tussen echte en bedachte verhalen. Het reageert op de bedreiging in je verhaal door je lichaam direct in de vecht-, vlucht- of bevries-modus te zetten. Zeker als je al het een en ander meegemaakt hebt met je paard, als je kinderen hebt gekregen, of als je op latere leeftijd (opnieuw) begint met rijden, kan dat steeds sneller gebeuren.

 

Totdat je nauwelijks meer durft te rijden.

 

Het goede nieuws is dat je dit principe ook VOOR je kunt laten werken, namelijk door te visualiseren hoe je WEL wilt dat je buitenrit verloopt. Dit is dan ook een van de ingredienten van mijn 12-weekse programma Mindset-Boost voor Buitenruiters en Wandelaars-met-Paard. Want door actief aan de slag te gaan met je angst in plaats van te doen alsof die er niet is, komt het WEL goed.

 

En galoppeer jij binnenkort weer met een dikke glimlach op je gezicht door de bossen, de duinen of over het strand op de rug van je vierbenige maatje.

 

Wat is jouw grootste beer (geweest) op het ruiterpad? Ik hoor het graag!*

 

Hester Stasse, Very Important Horse - Betrouwbaar partnerschap met je paard en jezelf

PS: Wil jij ook beter naar je paard of konijn leren luisteren? Stuur me een berichtje* om kennis te maken, dan vertel ik je hoe ik je kan helpen om een betere konijnen- of paarden(f)luisteraar te worden. 😉

 

PS: Wil jij alvast een voorproefje van wat je kunt verwachten van het Mindset-Boost-programma? Zo'n visualisatie-oefening live willen meemaken? En ook gelijk een heleboel praktische tips om te ontspannen willen krijgen die je de volgende dag bij je eigen paard kunt uitproberen? Dat kan tijdens mijn online masterclass "#blijmens - Leer ontspannen bij en op je Paard". Je investering daarin krijg je terug als je meedoet aan de Mindset-Boost. Ik ga door totdat al je vragen beantwoord zijn, dus leg me vooral de situaties voor waar jij tegenaanloopt met je paard - in de bak, op het erf of daarbuiten - dan help ik je daarmee. Kijk even hier wanneer de volgende is.

 

* Let op: mijn antwoord op je mail komt regelmatig bij de ongewenste berichten terecht; houd dus vooral even je spam-box in de gaten.