Blogs en Artikelen

Hartstikke leuk dat je meer wilt weten over paardengedrag en hoe je je trainingen leuker kunt maken voor jezelf en je paard! Kijk even in de Index om snel informatie te vinden over het onderwerp waar jij naar op zoek bent.

Hartelijke groet,

Hester Stasse, Very Important Horse - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

PS: Gemiddeld 1 keer per week (tenzij ik iets belangrijks te melden heb) inspiratie voor jou en je Very Important Horse(s) in je inbox? Laat je naam en mailadres achter via deze link.


Terug in het zadel!

"Terug in het zadel. Terug in het zadel. Terug in het zadel." Als een mantra ging dat ene zinnetje door mijn hoofd terwijl ik naast Harrie [niet zijn echte naam om paardenprivacy-technische redenen] naar de ingang van de buitenbak liep waar het opstapkrukje stond. De val dreunde nog na in mijn lichaam , maar verder leek ik vooral verdoofd. In mijn tunnelvisie leek enkel dat opstapkrukje te bestaan. Ergens in mijn achterhoofd zeurde een stemmetje dat ik zelf toch altijd zei dat het helemaal geen goed idee was om direct nadat je eraf was gevallen weer op je paard te klimmen. Maar bij elke stap die ik zette, stampte ik dat stemmetje dieper de grond in.


Totdat het stil was. 🤐


Om mij heen was het ook stil geworden. Tenminste zo leek het. Misschien dat mijn oren ook een soort tunnelvisie hadden. Tunnelaudio, zeg maar. Mogelijk gingen mijn stalgenoten er vanuit dat alles OK met me was omdat ik zo zelfverzekerd door de bak beende samen met Harrie. Aan de andere kant... Ik meen me vaag te herinneren dat ze wel tegen me praatten. Alleen leken alle geluiden ingepakt in bubbeltjesplastic. Toch tunnelaudio dus. Maar hun ogen prikten kennelijk wel door dat plastic heen, want ik voelde hoe hun blikken zich in mijn rug boorden. Uit bezorgdheid natuurlijk; Harrie is GROOT en dus had ik best wel een smak gemaakt, maar dat schudde ik van me af.

"Terug in het zadel. Terug in het zadel. Terug in het zadel."

Na drie pogingen stond het krukje op de goede plek naast Harries stelten (dat vergde opeens hogere wiskunde - bizar) en wist ik me verbazingwekkend vlotjes in het zadel te hijsen. Nou ja, zo voelde het voor mij. 😅

En stap.


In tegenstelling tot een paar minuten daarvoor was Harrie nu de rust zelve. In zijn onnavolgbaar trage tempo schreed hij door de bak. Ik wiegde mee op de golvende beweging van zijn tred. En liet de beelden van het afgelopen kwartier door mijn hoofd spelen. 📽

Wat was er nou eigenlijk gebeurd? Ik had geoefend met de verlichte zit in draf en daarom had ik mijn beugels korter gemaakt dan gebruikelijk. Harrie had aan het begin van onze training een paar keer een zijsprong gemaakt omdat er iets in de struiken bewoog, of omdat hij de zombieboer van de varkensstallen naast de buitenbak meende te spotten [de brave man heeft Harrie nooit iets aangedaan; desondanks is hij panisch voor hem 😱], maar na een paar rondjes leek hij daar geen last meer van te hebben.

Totdat een stalgenote haar paard ging longeren en die er met een knetterende scheet en een stel stevige bokken vandoor stoof aan de longeerlijn. 💥 Toen vond Harrie kennelijk dat hij zich van zijn beste kant moest laten zien.


Zijn onderkant. 🙃


Had ik zijn imitatie van een bronco kunnen uitzitten? Als mijn beugels langer waren geweest waarschijnlijk wel. Hoe vaak ik niet gewoon ben doorgereden nadat hij de beentjes in de lucht had gegooid, weet ik niet. Vaak. Heel vaak. Nu hing ik half opgevouwen op de beugels balancerend boven hem, waardoor mijn stabiliteit ver te zoeken was. Logisch dus dat ik dit keer wel in een stuiterbal veranderde.

De gedachte dat ik tegen mijn eigen raad om NIET direct na een val weer op je paard te klimmen was ingegaan drong zich op. Want nu Harrie en ik al meerdere rondes over de hoefslag waren gesjokt en de adrenaline, endorfine en wat er verder voor spullen door je bloed razen na zo'n ervaring waren weggeebd, wist ik pas zeker dat ik niets gebroken had. 😅

Stel dat dat wel zo was geweest? Hoe l*llig zou dat zijn geweest? Want ik heb al meerdere waargebeurde verhalen gehoord van mensen - volwassenen en kinderen - die door goedbedoelende stalgenoten of ouders terug op hun paard werden gezet, terwijl ze het uitschreeuwden van de pijn. Toen ze daar niet mee stopten en toch maar even bij de eerste hulp waren ingeleverd, bleken ze een gebroken bekken, voet of ander bottenpakket te hebben. Toch niet bepaald een ervaring die helpt om weer ontspannen in het zadel te klimmen nadat alles geheeld is... 😳


Ik schaamde me nog veel meer toen me te binnen schoot wat ik bij de jaarlijks terugkerende cursus BedrijfsHulpVerlening had geleerd over vallen. Een van de regels was: "Houd in elk geval rekening met een mogelijk nek- of wervelletsel als het slachtoffer een val heeft gemaakt die groter is dan zijn eigen lichaamslengte." Ennuh... hoe vaak ik ook gewenst heb dat ik groter was, ben ik nog steeds 1.63 m, terwijl Harries schofthoogte al rond de 1.75 m is. Plus bokhoogte... Oeps. 😳

Met andere woorden, een lekker voorbeeldje van "Walk the talk". NOT. 🙈

Voordat ik me nog meer schuldgevoelens kon aanpraten ging de pieper van de agenda op mijn telefoon. Ik fronste. Wat was er ook alweer...? O ja, stalgenote lesgeven.

Ik had het gevoel dat die grondwerktraining een halfuur daarna prima ging, maar elke keer dat die bewuste keer ter sprake komt, zie ik aan de pretlichtjes in de ogen van mijn stalgenote dat ik misschien een ietsje verwrongen beeld had van de werkelijkheid had. 😵‍💫

Laten we het op tunnelvisie houden. 🔭😅


Volgende keer onthul ik het briljante plan van een stalgenote om me te helpen, waardoor ik alles herbeleefde. 😳


Heb jij wel iets gebroken toen je van je paard afviel? En is er in jou iets gebroken toen dat jou of een stalgenote gebeurde, waardoor je nu veel spanning hebt als je bij je paard bent of op hem rijdt? Ik ondersteun je graag om dat te lijmen. En als het gaat om mensen helpen om zich bij en op hun paard te ontspannen heb ik bewust tunnelvisie, want ik wil graag dat ook jij weer kunt genieten van je vierbenige lieveling. Dat doe ik via mijn deels live, deels online live programma waarin ik je 12 weken ondersteun om even zen als je paard te worden. Meerdere keren per jaar start ik met een klein groepje paardenmensen die met dezelfde spanning kampen als jij. Kijk even hier voor meer informatie of stuur me een berichtje om een videobelafspraak te maken waarin we samen kijken hoe ik je het beste kan helpen.


Tot gauw!

Hester, Very Important Horse

PS: Alvast van een afstandje kennismaken? Ook de online masterclass "#blijmens - Leer ontspannen bij en op je paard" geef ik meerdere keren per jaar. Dan zie jij mij wel, maar ik jou niet, terwijl je alvast een heleboel tips van me krijgt. Kijk even hier wanneer de volgende gepland staat . Ennuh... als je je daarna inschrijft voor het Mindset-Boost-programma krijg je je investering in deze masterclass terug.


Op de hoogte blijven van mijn blogs en artikelen?

Laat dan je naam en mailadres achter via deze link .