In 4 stappen je frustratie te lijf!

"He," riep ze plotseling tijdens de grondwerktraining, "hij beet!" 😬🐴

Nou ja, "plotseling"... Helemaal onverwachts was het voor mij niet, want haar ruin liep al een paar rondjes onrustig met haar mee en zijn lippen waren steeds vaker in de buurt van haar lichaam te vinden. Oke, ik zal het gelijk maar toegeven, soms laat ik zo'n situatie gebeuren omdat er veel meer uit te leren valt dan als ik hem had voorkomen. Niet helemaal aardig vanwege de resulterende blauwe plek, maar wel mega-effectief. Dus. Vandaar. 😅

Ze keek me fronsend aan. "En nu? Ik weet dat jij geen fan bent van een tik teruggeven..."

"Sowieso zou je daar ondertussen veel te laat mee zijn als je wilt dat hij snapt waar die tik voor is. En ook al ben je binnen die 1-2 seconden, dan nog leggen de meeste paarden niet het verband tussen hun gedrag en jouw tik. Dus..." Ik maakte een "T" met mijn handen. "... even een time-out. Neem afstand van hem, zodat je buiten zijn persoonlijke ruimte staat en ontspan je lijn. Als hij naar je toe komt, zet je hem met een zo neutraal mogelijke energie terug op de plek waar hij stond, totdat hij daar blijft staan."

Na een paar herhalingen bleef haar ruin staan, maar de spanning op haar gezicht verraadde dat ze haar kaken op elkaar klemde. 😕

"Wat denk je allemaal?" vroeg ik.

"Wat ik allemaal denk?" Ze zuchtte. De ruin liet zijn hoofd een stukje zakken en kreeg een iets minder alerte oogopslag. "Gaat hij weer bijten? Waarom kan hij niet gewoon rustig blijven staan? Ik heb hem dat nog niet goed geleerd, dus ben ik tekort geschoten. Wat een afgang; wat zal Hester over mij denken? Dit krijg ik nooit opgelost. En zo kan ik nog wel even doorgaan..." Tijdens het praten waren haar handen in vuisten met witte knokkels veranderd en de ogen en neusgaten van de ruin weer ronder geworden. 😳🐴

"Mooi, dan hebben we dat duidelijk. Het is beter om zulke dingen te benoemen dan om ze te onderdrukken." Ik keek haar schuin aan. "Loop de spanningschecklist eens af? En doe eventueel je ogen daarbij dicht zodat je beter kunt voelen waar je spanning hebt."

Met haar ogen dicht zette ze haar voeten op heupbreedte en ademde ze luidruchtig uit. Het was een paar seconden stil. "Schouders... Mijn ademhaling zat in mijn borst... En mijn billen zitten tegen elkaar."

"Super. Adem heel diep uit, alsof de lucht uit je tenen komt, en laat de spanning in je schouders en je billen los. Beetje schudden kan ook helpen. Of doe de plumpudding."

Weer ademde ze uit, veel dieper dit keer. Ze zakte ietsje in elkaar en haar paard deed hetzelfde. 😊🐴

"Heel goed!" zei ik. "Laten we nou eens kijken wat er aan de hand was bij hem. Want we weten dat hij je niet beet om je te pesten, maar om je te vertellen dat er in zijn ogen iets niet in de haak was. Wat is er op dit moment anders dan gebruikelijk?"

"Nou ja, jij bent er natuurlijk."

Ik lachte. "Klopt, en dat kan zowel bij hem als bij jou spanning veroorzaken..." 😵‍💫

Ze zweeg even en begon toen te lachen. "Jaaaa, en ik wil het ook veel te goed doen allemaal. Ik bedoel, ik weet dat je hier bent om me iets te leren, maar eigenlijk vind ik dat ik het al moet kunnen."

"Duidelijk." 😉

Ze dacht na. "Normaalgesproken gaan de paarden ‘s ochtends de wei op. Nu niet omdat jij kwam."

"Het veranderen van het gebruikelijke schema kan inderdaad heel wat stress geven. En dat liet zijn weidemaatje duidelijk zien door om ons heen te gaan rennen. En... ik gok dat jouw grote vriend zich daardoor nog eens extra onrustig voelde, want grote kans dat hij het liefst mee was gegaloppeerd. Nog meer dat een rol kan spelen, denk je?"

Ze keek haar ruin met een liefdevolle glimlach aan. "Ik weet dat hij graag mentaal uitgedaagd wordt en blij wordt van afwisseling in de training. Misschien dat het niet uitdagend genoeg voor hem was?" 🥰

"Dat kan absoluut ook een rol spelen. Dus dan weten we dat we de volgende keer een ofwel ander tijdstip kiezen, of dat jij ervoor zorgt dat ze iets eerder naar de wei kunnen zodat we die spanning in ieder geval voorkomen. En verder maken we de training nog afwisselender, nemen we nog vaker een pauze zodat jullie allebei kunnen ontspannen en ga jij in de leerstand in plaats van de ik-mag-geen-fouten-maken-stand."

"Hahaha, doen we!"

"Voor nu vind ik het belangrijk om de training positief af te sluiten. Dus vraag hem iets wat jullie allebei makkelijk kunnen, beloon hem daarvoor en maak dan de wei open."

Ze wees met haar vinger naar boven en zei: "Smile!" Haar ruin fleemde en trok daarbij een heel gek gezicht. "Goed zo!!!" Ze gaf hem lachend een hooibrokje en opende het hek, waarna haar paard en pony het gras in doken. 😃🐴🌾

***

‼️ Als jij regelmatig tegen een vergelijkbare situatie aanloopt en je merkt dat je merkt dat je gefrustreerd raakt en/of in je hoofd schiet en allerlei beren gaat boetseren, neem dan ook eens zo'n time-out voor jou en je paard:

1️⃣ Maak ruimte om te ontspannen voor paard en mens. Ga uit de persoonlijke ruimte van je paard, want als we in hun ruimte staan, “moeten” we tenslotte meestal iets van onze paarden en daar anticiperen ze op. Afhankelijk van hoe je traint zijn er verschillende opties om die ruimte te maken: zet je paard telkens met een neutrale energie terug op de plek waar hij stond totdat hij wel blijft staan met een slappe lijn of leidtouw, geef een graas- of snuffelmatpauze (in het laatste geval moet je paard wel al bekend zijn met de snuffelmat!), of ga helemaal uit de trainingsruimte.

2️⃣ Loop de spanningschecklist door en ontspan.

3️⃣ Ga na waar het gedrag van je paard vandaan kan zijn gekomen en bekijk de situatie daarbij vooral door de ogen van je paard.

4️⃣ Bedenk wat je kunt doen om de training positief af te sluiten. Vergroot de kans op succes door de oefening waar je mee bezig was even iets makkelijker te maken, of vraag een andere oefening waarvan je 99% zeker bent dat je paard hem kan en leuk vindt. Merk je dat je niet uit je emotie kunt stappen op dat moment, dan is het beter om je training af te breken en op een ander tijdstip voort te zetten.

Neem je geen time-out als er iets onverwachts gebeurt tijdens je training, dan is het risico groot dat je samen met je paard in een vicieuze spanningscirkel terechtkomt. 😖 Blijf je hangen in de emotie dan blijf je ook langer hangen in de spanning, waar je paard op reageert door zelf (nog meer) gespannen te raken, zich nog meer "misdraagt", waardoor jij nog gefrustreerder wordt, zodat je uiteindelijk onbewust hard wordt tegen je paard, waar hij uiteraard weer op reageert, en zo wordt het erger en erger. En dan is een ding zeker: je hebt achteraf heel veel spijt van hoe het gelopen is. 😢

En echt, het is heel menselijk om impulsief te reageren op bijvoorbeeld een beet van je paard en hem een tik te geven, je touw in zijn gezicht te slingeren, of hem harder achteruit te zetten dan je normaalgesproken zou doen. En het is net zo menselijk om daar boos, teleurgesteld, geirriteerd of gefrustreerd van te worden, zodat je in je hoofd schiet en/of gespannen raakt. Helemaal als er een instructeur naast je staat en je het gevoel hebt dat je afgaat. [Die instructeur vindt daar overigens helemaal niets van en weet zelf exact hoe zo'n situatie voelt, maar goed, ik weet tegelijkertijd dat zo'n gedachte niet eens in je opkomt op zo'n moment. 🙈]

‼️ Let op: De vicieuze spanningscirkel ligt extra op de loer als je moe bent, niet lekker in je vel zit, haast hebt, ergens gespannen over bent, of iets onder de leden hebt.

Schiet jij ook weleens in je hoofd, of is dat iets waar jij geen last van hebt? [Ik merk dat meer introverte mensen hier vaker last van hebben dan mensen die aan de extraverte kant van het spectrum zitten.]

Hester Stasse, Very Important Horse - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

PS: Ik help je graag om dit proces te versnellen door je bewust te maken van wat je onbewust doet tijdens je trainingen met je paard. Tijdens mijn coachende trainingen vertel ik je wat ik zie gebeuren en kijken we samen naar wat je kunt doen om jezelf en daardoor ook je paard te helpen richting ontspanning. Stuur me een berichtje , dan maken we telefonisch kennis. 😃🐴