Rijd jij ook onbewust met samengeknepen billen?

Zo! Dat was even confronterend! Een van de vragen op mijn spanningschecklist is "Zitten mijn billen tegen elkaar geknepen?" Al heel wat gespannen grondwerkers en amazones moesten die vraag schoorvoetend met "ja" beantwoorden tijdens mijn trainingen, waardoor ze leerden om ook hun derriere mee te nemen in het bewust ontspannen van hun lijf.

 

En ik dacht dat ik daar zelf geen last van had... Dat mijn tegen mijn oren geplakte schouders en mijn ingehouden adem mijn enige spanningspunten waren.

 

Dus niet.

 

De confrontatie kwam een tijdje terug toen ik in de buitenbak aan het trainen was terwijl een stel kauwen weer driftig bezig was met hun nest onder de dakpannen van de naast de bak gelegen varkensstal. Je weet wel, de plek waar de zombieboer toen nog huisde (zie eerdere verhalen over de avonturen van Harrie en mij). Alles wat daarvandaan komt - twee-, vier- of meervoetig, dan wel -gevleugeld - beschouwt "Harrie" [niet zijn echte naam om paardenprivacy-technische redenen] kennelijk als de oneigenlijke nakomelingen van die brave man.

Behalve dat je de "discussie" van de leuke kraaiachtige dakbewoners hoorde als je erlangs reed, vlogen ze op de meest onvoorspelbare momenten onder de pannen vandaan. En dat zorgde ervoor dat mijn grote vriend een gigantische sprong opzij maakte als we er langsreden, of dat hij er als een haas vandoor ging om zo snel mogelijk bij die enge beesten vandaan te komen voordat ze zijn hersentjes zouden opeten en hem in een zombiepaard veranderden.

Ofwel niet bepaald het relaxte ritje dat ik in gedachten had na een intensieve werkdag.

 

Op zo'n moment ligt frustratie op de loer.

Maar tegelijkertijd realiseerde ik me dat mijn paard er ook niets aan kon doen; hij vond de hele situatie gewoon spannend. Punt.

 

Natuurlijk had ik kunnen afstappen en grondwerk kunnen gaan doen.

Ook leuk. Maar ik had zin om te rijden. Dus heb ik mijn geplande programma in de ijskast gezet en heb ik er een "hoe kunnen we ontspanning vinden bij het kauwennest?"-training van gemaakt. De volgende keer dat ik langs de nestplek moest, stopte ik halverwege de bak, nog voordat Harrie zelf stil ging staan. Veel paarden bouwen meer spanning op als ze stilstaan dan als ze bewegen en dat was bij hem ook zo. Hoofd en hals omhoog, gespitste oren en grote ronde ogen en neusgaten. Zijn ribbenkast bewoog sneller tegen mijn benen aan dan in het verst weg gelegen deel van de bak en ik voelde zijn spierspanning toenemen. Paar stapjes verder en hij zou gegarandeerd ontploffen.

 

Oke, eerst eens een time-out dan maar.

Teugels op licht contact en zelf ontspannen. Punt voor punt liep ik mijn spanningschecklist af en eigenlijk wilde ik de samengeknepen billen overslaan, totdat ik daar "per ongeluk" iets voelde. Wel verdikkeme, die spieren stonden helemaal strak! Dat had ik nog nooit meegemaakt! Goed ontspannen dan maar op een diepe uitademing. Vervolgens doortellen tot 13 en dan eens kijken of mijn paard weer aanwezig was met zijn aandacht. Een heel zacht duwtje met mijn kuit en jawel, hij zette een stapje voorwaarts. Super!

 

Een stapje was voor nu genoeg.

Stoppen op een uitademing. Nog een keer de spanningschecklist af. Zat daar weer een stel staalkabels op de plek van mijn achterwerk! Ik lachte hardop. Ongelofelijk dat ik me daar nooit eerder van bewust was geweest! Of misschien was het bij andere paarden niet het geval geweest, of had ik het niet gemerkt; nu was het in ieder geval wel duidelijk zo. En wie weet had dat de eerste keren dat we langs het nest kwamen voor een vicieuze spanningscirkel gezorgd: mijn spanning dat hij zou kunnen schrikken zorgde voor meer spanning bij Harrie, waardoor ik meer gespannen werd en hij daarop reageerde, enz. enz. totdat het emmertje overliep bij mijn vierbenige maatje.

 

Het was overduidelijk: hier "moest" ik iets mee.

Ontspannen dan maar weer, inclusief de billen! Rest van de time-out, paar pasjes achterwaarts, pauze, dan weer een stapje vooruit. Ging allemaal hartstikke netjes. Dat stemde positief.

 

Volgende stap...

... (en er zijn natuurlijk verschillende volgende stappen mogelijk in deze situatie): op een redelijk grote afstand langs het nest stappen. Continu hield ik die gekke bilspieren van mij in de gaten, waardoor ik op een gegeven moment het gevoel had alsof ik in het zadel wegzakte, maar ze bleven braaf ontspannen. Harrie liep ook rustig door, dus dat was helemaal fijn. Klaar voor de volgende ronde. Die verliep ongeveer op dezelfde manier, met als grote verschil dat we nu een stuk dichter langs het nest konden stappen zonder dat de spanning opliep. Te gek!

 

Wat ik nog vergeten was om te vermelden was dat ik van tevoren pionnen had neergezet...

... in een dubbele slalom rond de binnenhoefslag. Dus toen we de ronde daarna nog een stukje dichter langs het nest konden stappen, begon ik stukjes slalom in ons pad te verweven. En dat gaf zowel mij als Harrie handige deeldoelen om op te focussen (hierover heb ik een tijdje terug een artikel geschreven trouwens, mocht je meer willen weten over dat onderwerp). Wat mij betreft dus een aanrader om dit principe ook in de bak te gebruiken als je paard (of jijzelf) daar spanning opbouwt.

 

Omdat het letten op die samengeknepen kadetten best wel wat concentratie van me vergde,

waren er gedurende de rest van de training een paar momentjes waarop Harrie verschoot, maar de zijsprongen waren stukken kleiner dan aan het begin, of het bleef bij een iets hoger tempo dan normaal en verder niet. Aan het eind konden we zelfs ontspannen aan een lange teugel vlak langs het nest stappen terwijl er een kauw onder de dakpannen vandaan vloog!

 

Missie geslaagd - trots op ons allebei!

 

Mijn grote leerpunt wil ik in ieder geval nog even onderstrepen:

Denk jij dat je geen last hebt van samengeknepen billen tijdens het rijden, check dat dan vooral zo nu en dan eens, want wie weet word je net zo verrast door het resultaat als ik.

 

Waar in je lichaam bouw jij normaalgesproken de meeste spanning op? En heb je ook last van een billenprobleem, of zit het daar wel goed? Ik hoor het graag!

 

Hester Stasse, Very Important Horse - Betrouwbaar partnerschap met je paard en jezelf

PS: Onze eigen spanning is een van de manieren waarop we onbewust tegen ons paard zeggen dat hij zich ook klaar moet maken om te vluchten. Wil jij meer weten over wat je daaraan kunt doen? Dan is mijn online masterclass "10 stappen naar ontspanning naast/op je paard" iets voor jou. Kijk even hier wanneer de volgende gepland staat , of laat je mailadres achter om op de hoogte te blijven.

Op de hoogte blijven van mijn blogs en artikelen?

Laat dan je naam en mailadres achter via deze link .