Haar ogen schieten vuur. "Wat doe je nou? Je laat hem een loopje met je nemen. Terwijl een paard gewoon zijn plek moet kennen!"

 

Ik kijk haar fronsend aan. "Zijn plek?"

 

Voor mij staan dieren op gelijke hoogte met mensen. Dat ze met een vacht, een verenpak of schubben geboren zijn, maakt voor mij geen verschil. Ik weet dat niet iedereen er zo instaat. Dus schuurt dat weleens.

 

Want als ik zie dat een paard doodsbang is, dan dwing ik hem niet om langere tijd stil te staan op een plek die hij nog niet aankan. Daar leert hij niets van, behalve dat hij daar echt niet wil zijn. Dus bouw ik het in stapjes op. Dan heb ik uiteindelijk hetzelfde resultaat, maar dan met een paard dat niet over de rooien is. Alleen duurt het daardoor soms ietsje langer. Niet eens altijd trouwens.

 

Ze vond mijn aanpak onzin. Zei dat haar paard zich aanstelde, hij er even doorheen moest en dat ik een slechte trainer was omdat ik hem niet gewoon aanpakte.

 

Dus belde ze een collega van mij.

 

Ik vond dat jammer. Voor haar paard. Want dat komt voor mij gewoon op de eerste plek.

 

Vandaar: Very Important Horse.

 

Hester Stasse, Very Important Horse - Betrouwbaar partnerschap met je paard en jezelf