Very Important Horse

Wat me het meeste is bijgebleven uit de manegelessen is dat de instructrice me regelmatig toeriep dat ik "streng" moest zijn voor mijn paard. Als ik heel eerlijk ben, dan vervloekte ik haar als ze dat zei. Want ik kwam er na een paar lessen achter dat ze met "streng zijn" bedoelde dat ik het paard een tik met mijn zweep of een flinke trap in zijn flanken moest geven omdat hij bijvoorbeeld de hoek niet goed doorliep, niet snel genoeg overging naar draf, of de bogen van de slangenvolte afsneed. Op die manier wilde ik niet "streng zijn".

Binnen de kortste keren had ik een gruwelijke hekel gekregen aan die woorden. Want voor mij voelde het dan net alsof mijn paard als een klein boos kind expres die hoek niet doorliep etc., terwijl ik ergens wel besefte dat ik gigantisch zat te klungelen in het zadel. En het paard dus vaak geen idee had wat ik van hem wilde en daarom maar gewoon achter de rest aan hobbelde. Dat kwam deels doordat ik mijn werk niet op mijn werk liet (lees daarover in mijn blog "Soms kun je beter NIET met je paard gaan trainen" ). Verder doordat ik nu weet dat scheefheid een grote rol moet hebben gespeeld bij die manegepaarden. Maar ook omdat ik niet altijd precies wist hoe ik mijn hulpen zo kon geven dat het paard snapte wat ik bedoelde.

Op de een of andere manier ging de instructrice er altijd vanuit dat ik bij elke oefening precies wist waar ik mijn been of hand moest houden en hoeveel en wat voor druk ik daarbij moest uitoefenen. De keren dat ik het durfde te vragen (want deze dame voerde me qua gevoel rechtstreeks terug naar mijn kindertijd toen niemand me het geheim kon uitleggen van hoe je het beste een bal kon gooien), kreeg ik zelden tot nooit een antwoord waar ik iets mee kon. En daardoor voelde ik me oliedom.

Duidelijkheid is essentieel

Duidelijkheid is in mijn ogen een van de belangrijkste dingen bij het contact met paarden - of je er nu naast loopt, erop zit, of erachter op de bok zit. Een zweep kan daarbij in theorie helpen als target, of als verlengstuk van je arm, of aansporing als je van het principe druk/druk weg gebruik maakt. Maar "gewoon een tik als hij vervelend doet" helpt je paard in 99% van de gevallen echt niet om je beter te begrijpen. Als je timing al klopt (en dat is een grote ALS; veel mensen slagen daar helaas niet in), dan vertel je hem namelijk enkel welk gedrag je niet wilt zien en niet wat wel.

Toch hoor ik nog regelmatig mensen zeggen dat ze het gedrag van hun paard wel "eventjes" zullen veranderen door "hem alle hoeken van de bak te laten zien" of "haar de trailer in te slaan". In de praktijk blijkt het probleem waar ze tegenaanlopen daarna zelden te zijn opgelost, of is het juist verergerd. Allemaal redenen dat ik geen fan ben van "streng zijn". En die twee woorden ondertussen nog grondiger haat dan een jaar of 10 geleden al het geval was toen ik nog bij de manege reed.

Zoeken naar oplossingen

Waar ik wel een fan van ben is "duidelijk en consequent zijn" en "een andere manier zoeken als je merkt dat je paard je niet begrijpt". Want als je probeert om een taalbarrière te doorbreken met iemand uit een ander land, dan helpt het als je afspraken maakt over welke woorden en tekens wat betekenen, en je zonodig andere manieren inzet (bijvoorbeeld tekeningetjes) om duidelijk te maken wat je bedoelt. Die manier van denken werkt net zo goed voor de communicatie tussen twee mensen, als voor die tussen mensen en paarden: oplossingsgericht.

Welke herinnering komt bij jou boven als je aan de lessen denkt die je meer dan 10 jaar geleden had? Positief of negatief?

Hester Stasse, Very Important Horse - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

PS: Vind jij ook dat "streng zijn" een achterhaald concept is, maar loop je wel tegen iets aan met je paard? Dan kom ik jullie graag helpen om elkaar beter leren begrijpen. Want het is echt mogelijk om het op een andere manier op te lossen.