Very Important Horse

Wat ben ik ongelofelijk trots op deze knappe kerel! 🤩🐴

Want ik kan me nog goed herinneren hoe hij de eerste keer reageerde toen ik een dekzeil in de bak had gelegd en Harrie vroeg daar overheen te stappen. #doehetzelfmaar 🖕

Op dat moment trainde ik hem vooral op de traditionele manier, simpelweg omdat hij daaraan gewend was. Aan het eind van de training liep hij over het zeil heen. Alleen merkte ik toen ik het dekzeil een maand of zo later weer in de bak legde, dat ik terug bij 'Start' was. En dan zonder 200 gulden te ontvangen via de kanskaart van Monopoly. ["'Gulden'? #tistat?" Een oud-Nederlandsch betaalmiddel. Yep, zo lang wandel ik al op deze planeet rond... 😅] Uiteraard ging ik die uitdaging vrolijk opnieuw aan en liep mijn grote vriend aan het eind van de training wederom braaf over het dekzeil heen. Een maand later daarentegen - je raadt het al - stak hij zijn hoef weer naar me op.

Ofwel: #zucht 😏

Toevallig heb ik net een stuk geschreven voor de komende Level Up over hoe een bepaalde manier van trainen voor sommige paarden en in sommige situaties minder goed werkt en dat het dan slim is om te kijken wat wel aansluit bij hem of haar. Dat heb ik in dit geval ook gedaan. Ofwel, in plaats van dat ik met pressure/release aan de slag ging, deed ik het touw los en pakte ik mijn hooibrokjes en mijn click-woord erbij.

Omdat dit een nieuwe manier van trainen was voor hem, ben ik begonnen bij 0 , ofwel door te vragen of hij zijn hoef in eerste instantie in de buurt van een klein matje durfde te zetten en vervolgens erop. Na een paar trainingen stond hij compleet ontspannen niet alleen op elk willekeurig matje dat ik voor hem neerlegde, maar ook op dekzeilen van verschillende groottes. EN hij deed dat een maand daarna zonder heel hard te moeten nadenken nog steeds. 🤩🐴

#feest !!! 🎉🥳🎂

Een week geleden was het helaas de laatste keer dat ik met mijn grote vriend trainde en omdat ik die periode in stijl wilde afsluiten had ik de dekzeilen en het vliegengordijn weer meegenomen. Ik denk dat het ondertussen een jaar geleden is dat ik de zeilen voor het laatst in de bak had gelegd, dus ik vond het best spannend of hij er nog steeds op zou stappen. Want - niet onbelangrijk - hij liep zonder halster door de bak en kon dus kiezen om zijn eigen ding te doen (er stonden meer dan voldoende lekkere struiken, grasjes en onkruidjes langs de kanten, dus keuze genoeg).

Nadat hij eerst een paar keer met 2 hoeven in zijn neus door het nagenoeg gesloten vliegengordijn was gelopen dat door de wind gezellig tegen zijn lijf aan wapperde, gingen we naar het zeil.

Op dat moment kwam er een mega-windvlaag, waardoor het zeil met veel lawaai dubbelvouwde. En Harrie een gat in de lucht sprong.

Niet van vreugde welteverstaan. 😱

"Sh*t," dacht ik, "training verpest. Moet ik nu toch terug naar 'Start'? Dat kan toch niet waar zijn?" 😞

Maar het leek er wel op, want al liep hij zonder een spier te vertrekken keer op keer door het vliegengordijn, in de buurt van het delinquente zeil durfde hij niet meer te komen.

Dus heb ik mijn wondermatjes in de strijd gegooid. Nou ja, een echte strijd was het niet, want Harrie kon nog steeds op elk moment afhaken en dan was dat helemaal OK geweest. Maar goed, die wondermatjes. Die hadden er al een keer eerder voor gezorgd dat het kwartje [nog zo'n oud-Nederlandsch betaalmiddel] was gevallen over wat de bedoeling was van het vliegengordijn (Harrie: "O, je wilt dat ik er onderdoor ga? Zeg dat dan." Het filmpje van die training - ook in vrijheid - vind je hier op mijn YouTube-kanaal). Dus legde ik er eentje op de rand van het zeil.

En ja, alsof Harry Potter met zijn toverstaf had gezwaaid en "Expelliarmus" had geroepen, was de zwarte magie van het dekzeil verdwenen: Harrie stopte 2 hoeven in zijn neus en stapte het dekzeil op. 🧙🪄

Compleet ontspannen, niets aan de hoef. Voorwaarts, achterwaarts, stilstaan, bocht om, het maakte allemaal geen bal uit. Vervolgens begon hij doodleuk zelf het zeil op te ruimen door het op te rollen met zijn voorbenen (zie foto). Daarbij flapperde het uitbundig rond zijn benen, geholpen door de wind, maar dat deed hem helemaal niets meer.

We hebben het hier over het paard dat een tijdje terug in standje giraf ging of er als een haas vandoor vloog zodra hij een zeil ZAG... 😅🐴

Dus ja, dat ik trots op hem ben, is een understatement! 🤩🐴

Wat doet jouw paard waar je hartstikke trots op bent? Ik hoor het graag! 😊

Hester Stasse, Very Important Horse - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

PS: Zie jij zo'n "schrik"training zonder schrik (met klik!) ook wel zitten? Ik pak graag mijn dekzeilen en andere spannende spullen in om naar jou en je paard toe te komen! Stuur me een berichtje via het contactformulier , of app me (+31 6 8007 4489). Tot gauw! 😃